Almost six weeks

Ik ben hier nu ongeveer zes weken en mijn excuses dat mijn berichten wat minder vaak worden gepost. Ik denk omdat het een leven hier wordt en dat besef is er maar al te goed. Iets wat moeilijk te bevatten is en tegelijk ook heel fijn. Ik maak afspraken, regel het zelf en probeer de afstanden die ik te voet af kan leggen alleen te doen. Ik moet ook wel want echt een broer of zus, die me de weg wijst of het wel even voor me regelt, heb ik niet meer. hierdoor gaat mijn Portugees ook sneller zonder vertaler in het huis. Google translate komt stukken minder aan te pas en de onderwerpen worden steeds van hoger niveau. Toch is het lastig en vermoeiend om bij elke zin drie keer na te moeten denken voor ik hem uitspreek en een snelle vraag van mijn moeder vanuit een andere kamer gaat me nog iets te snel. Vaak begrijp ik de context en als mensen een gesprek voeren vraag ik vaak achteraf de woorden die me zijn bijgebleven. Ik wil leren! En misschien is dit moeilijk te geloven maar ik mis school soms (het leren, opdrachten maken en je voldaan voelen als je een goed cijfer terug krijgt). Daarom werk ik tijdens de schooluren vooruit in m'n Portugese lesboek (het enige lesboek dat ik heb), maak ik oefeningen voor mezelf en laat die dan nakijken door enthousiasten klasgenoten , lees ik boeken en heb ik spijt er dat ik er niet meer heb meegenomen. Ook mijn scheikunde leraar is vol enthousiasme over mijn Portugees bij brengen. Hij zet de klas binnen vijf minuten aan het werk om vervolgens de andere 55 minuten met mij de Portugese grammatica door te nemen. En het helpt. De gesprekjes met vreemdelingen in de supermarkt veranderen van een vriendelijke glimlach in simpele gesprekken en trots kan ik zijn want als het gesprek over gaat tussen de vreemde vrouw en mijn moeder begrijp ik vaak dat het over mij gaat en hoor ik dan de woorden 'Ela é muito inteligente e aprende muito rapido' (ze is zeer inteligent en leert snel). Op dat moment verschijnt er altijd een trotse glimlach op m'n gezicht die ik dan snel probeer te verbergen.
Ik versta veel en mensen hebben dat niet altijd door, maar alleen als ik het wil en me concentreer anders gaat het als een grote waas langs me heen. Soms heb ik geen zin om m'n best te doen en voel ik me achteraf schuldig omdat ik dan misschien onbeleefd overkom. Maar soms gebeurt er te veel in m'n hoofd; Nederlands denken, Engels praten, Portugees proberen te praten maar dan weer in het Nederlands jezelf uitleggen hoe de Portugese grammatica in elkaar zit en dat alles terwijl je engels spreekt. Er gebeurt teveel wat al die talen betreft en soms wil ik gewoon slapen en ben ik niet in voor een gesprek maar dan doe je toch maar mee en probeer je met je lichaamstaal te laten zien dat je er niet voor in bent. Ook de zin 'Fala para ela' (zeg tegen haar) of 'Explica para ela' (leg het haar uit) heb ik al zo vaak gehoord dat ik inmiddels op het moment dat iemand het verhaal voor mij wil vertalen ik in het Portugees zeg dat ik het begreep haha.

Gisteren was ik in Uberlandia (de grote stad naast Araguari). Pia, Ria, Talita (onze Portugese lerares) en ik gingen naar de bioscoop. Iets wat ik eigenlijk nooit doe in het buitenland en dat maakte het dan ook wel extra leuk. De film begon half acht en om zes uur liepen we dan een mega shopping centre binnen die leek op de winkelcentra van Thailand en Maleisië. Alles zat erin; zowel een tun fun gebeuren om je kind te kunnen dumpen als massage stoelen waar mensen serieus gebruik van maakte. De Bioscoop was op de tweede verdieping en het viel me op dat elke titel vertaald was in het Portugees. Het hele idee hier in Brazilië van we kijken het origineel is totaal weg elke film is Portugees ingesproken. Soms denk ik dat Nederland echt enige land is die dat niet doet. ik denk dat ongeveer 80 procent van onze films en series met de originele taal is en met Nederlandse ondertiteling. Omdat eerder die dag Pia, het Duitse meisje, mij vol enthousiasme vertelde dat ze hier voor het eerste een film met ondertiteling had gezien. De eerste minuut zat ik gefascineerd te kijken maar toen besefte ik me dat in de Franse, Duitse, Italiaanse overnachtingen in hotels onderweg naar vakantie bij het aanzetten van de televisie Southpark, Spongebob en zelfs goede films waren ingesproken in hun moedertaal.
Na het kopen van de kaartjes gingen we naar de eerste verdieping waar aan alle kante eettentjes te vinden waren en in het midden een honderden stoelen en tafels om al dat eten aan op te kunnen eten. Ik en Pia vielen gelijk voor de McDonald's en aten het alsof we voor het eerst water kregen na twee weken in de woestijn te hebben doorgebracht. Ria ging voor het Japanse noodles gebeuren en van het onderwerp goede films kwamen we op Hitler en de Tweede Wereldoorlog. Anne Frank, de Hitler groet en het hakenkruis die verboden zijn in Nederland en Duitsland hebben we aan Ria uitgelegd. Ik vertelde over Auschwitz en later de Killingfields in Cambodja waar ik ben geweest. Van hieruit kwamen we uit op martel en dood en zo eindigde ons gesprek weer bij films over horror en moord. En dit alles tijdens een medium patat, een beker Guarana en een hamburger.
De film begon en we zaten in de zaal die meer op een theaterzaal leek met massage stoelen als zitplaatsen. De film was goed en onze avond eindigde in een verkoelde bus die ons naar huis reed. Uitgeput en sprakeloos tuurde we naar buiten waar de nachtlichtjes van Uberlandia steeds kleiner werden.

Vorige week zaterdag was een top avond. Twee verjaardagen hadden we. De eerste jarige job werd 18 en had een fake rodeo (zo'n nep stier) geregeld waar ik eerste wat minder van was maar na een uur niet van af te slaan was. na de twee bocht lag ik eraf maar na tien seconde zaten we er weer op en begonnen we van voor af aan. Rond een uur of een zat ik op de bank in Aline's huis een goede vriendin van mij die haar jurk en hakken bij elkaar aan het zoeken was voor de volgende verjaardag. Ik stond er wat stom naar te kijken en was aan het beseffen dat mijn kleren ergens anders waren. half strompelend naar het volgende huis kwam ik binnen in een kamer met nog tien mensen die al optuttend en wel voor de spiegel stonden. Een Debi (sweet 15) en dan moet je gewoon in een jurk met hakken dus mijn Timberlands werd ingeruild voor pumps en binnen een half uur waren de Texas rodeo girls veranderd in elegante meiden met lange benen. De sweet 15 party's bevallen me prima het zijn precies de Amerikaanse MTV sweet 16 party's en een oude discovloer was hier aanwezig. Het zag er weer tip top uit allemaal. Ik had een top avond en viel rond een uur of vier dan ook als een blok in slaap naast Ana Laura.